Sisi to dorodna kotka (blisko 4 kilo), która przyjechała z Aleksandrii. Czarna, z białą krawatką. Inną cechą charakterystyczną jest nieco cofnięta dolna szczęka, która powoduje, że czasem wyraźniej widać jej górne kiełki – stąd przezwisko „Wampirek”.

To kotka wybitnie nakolankowa, uwielbia kontakt z człowiekiem (choć może potrzebować 1-2 tygodni, żeby się z nową osobą początkowo oswoić). Często zajmuje kolana podczas pracy człowieka przy komputerze czy siedzącemu na kanapie. Nad ranem też przychodzi i zagnieżdża się w zagięciu kolan. Mniej lubi branie na ręce, ale jak ufa człowiekowi, to z czasem i na nich potrafi się rozluźnić i rozmruczeć. A zadowolona mruczy głośno, jak traktor! Nie jest fanką zmian, nie lubi głośnych i nagłych hałasów, stąd raczej nie powinna trafić do domu z małymi dziećmi (ale starsze, które będą gotowe się z nią często bawić, jednocześnie respektując jej granice – jak najbardziej). Gości ocenia z dystansu, raczej nieśmiała (choć nie chowa się przed nimi), trzeba dać jej czas do przyzwyczajenia się do nowych osób.

Uwielbia ściganie się z wędką, potrafi też nauczyć swojego człowieka aportowania (miękką piłeczką lub jakimś drobnym, cięższym przedmiotem). Lubi także ścigać się i uprawiać zapasy ze swoją przybraną siostrą. Bardzo dba o czystość swojego futerka, bezbłędnie korzysta z kuwety. Nauczona jedzenia mokrej karmy, ale suchą też uwielbia (teraz podawana raczej jako smaczek lub w ramach popołudniowej przekąski). Do adopcji chętnie z siostrą, ale nie jest to wymagane. Powinna być jednak w domu, który będzie mógł jej poświęcić uwagę i często z nią przebywać, bo nie lubi być długo sama. Jest też dobrą kandydatką na dokocenie, potrzebuje i szuka kontaktu z innym kotem. Najchętniej do adopcji z przybranym bratem Henkiem